รูปร่างและอวัยวะต่างๆ ของทารกวัยแรกเกิดนั้นมีความบอบบางและแตกต่างกับผู้ใหญ่มาก เรียกได้ว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ต้องรู้จักและทำความเข้าใจให้ดี โดยเฉพาะอวัยวะสำคัญต่อไปนี้ที่มีลักษณะบางอย่างซึ่งอาจเป็นสิ่งแปลกตาและทำให้คุณแม่เป็นกังวลอยู่บ้างว่า “แบบนี้ปกติไหมนะ” แล้วเราจะดูแลอวัยวะเหล่านี้ของลูกรักอย่างไรดี ตามมาดูค่ะ 1. ศีรษะ เจ้าตัวเล็กวัยแรกเกิดจะมีศีรษะขนาดใหญ่กว่าลำตัวค่ะ ซึ่งกะโหลกศีรษะ 4 ชิ้นที่เป็นแผ่นๆ ต่อกันนั้นยังไม่สามารถประสานกันได้ทั้งหมดจนกว่าลูกน้อยจะมีอายุ 1 ขวบครึ่งขึ้นไปกระดูกทั้ง 4 ชิ้นนี้จึงจะค่อยๆ ปิดสนิท คุณพ่อคุณแม่จึงต้องใส่ใจและระมัดระวังอย่าให้ศีรษะของลูกวัยเบบี้ได้รับความกระทบกระเทือน หรือมีการกดทับบริเวณกระหม่อม (กระดูกที่ยังปิดไม่สนิท) เพราะอาจกระทบต่อสมองของลูก อ้อ ไม่ต้องกังวลเรื่องรูปทรงศีรษะของลูกนะคะ เดี๋ยวรูปร่างของศีรษะลูกจะค่อยๆ เปลี่ยนไปตามโครงสร้างพันธุกรรมเมื่อเขาโตขึ้นค่ะ 2. มือและเท้า หากเลือดใต้ผิวหนังของลูกวัยเบบี้ยังไหลเวียนได้ไม่ดีพอและมีการกดทับระหว่างนอนก็อาจส่งผลให้มือและเท้าของเขามีสีม่วงคล้ำได้ค่ะ ดังนั้น ให้คุณแม่จับลูกเปลี่ยนอิริยาบถหรือท่านอนบ้าง ที่สำคัญคือควรดูแลทำความสะอาดมือและเท้าของลูกรักให้ดี ตัดเล็บให้มือและเท้าเล็กๆ เสมอประมาณ 1 ครั้งต่อสัปดาห์ เพื่อไม้ให้เล็บของลูกข่วนผิวบอบบางของตัวเองจนเป็นแผลค่ะ 3. ดวงตา ลูกรักวัยเบบี้นั้นมีดวงตาที่ยังไม่สัมพันธ์กันค่ะ เนื่องจากกล้ามเนื้อตาของเขายังพัฒนาไม่เต็มที่ คุณแม่จะเห็นว่าเปลือกตาของลูกจะกางออกมาปิดบริเวณหัวตามากพร้อมกับที่เนื้อส่วนจมูกยื่นมากินเนื้อที่ของตาขาว จนรู้สึกว่าดวงตาลูกไม่สัมพันธ์กัน ซึ่งขอบอกค่ะว่าไม่ต้องกังวล นี่เป็นเรื่องปกติของเด็กทารกวัยแรกเกิดทุกคนค่ะ สันจมูกของเจ้าตัวเล็กจะโด่งขึ้นจนดึงเปลือกตาออกไปเป็นปกติได้เองเมื่อเขาโตขึ้นค่ะ 4. จมูก จุดขาวๆ คล้ายสิวเสี้ยนบริเวณจมูกของลูกรักวัยแรกเกิดนั้นเรียกว่า “มีเลีย” ค่ะเป็นอาการปกติที่เกิดขึ้นได้กับทารกเบบี้ซึ่งไม่มีอันตรายใดๆ คุณแม่จึงไม่ควรไปแคะ แกะ เกา สะกิดหรือบีบจุดขาวๆ นี้ออกมาค่ะ เพราะแทนที่จะดีกลับกลายเป็นว่าถ้ามือคุณแม่ไม่สะอาดพอจมูกของเจ้าตัวเล็กอาจเกิดการติดเชื้อได้ 5. หน่มน้ม หากลูกน้อยมีลักษณะนมที่ “ตั้งเต้า” หรือมีน้ำนมไหลออกมา ไม่ต้องตกใจค่ะ อาการแบบนี้เกิดจากฮอร์โมนของคุณแม่ที่ลูกน้อยได้รับผ่านทางสายรกนั้นยังคงอยู่ในตัวลูก โดยลักษณะแบบนี้จะเกิดขึ้นได้กับวัยเบบี้แรกเกิดทั้งหญิงและชายค่ะ ซึ่งสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ควรใส่ใจคืออย่าไปเค้นหรือบีบเต้านม ของลูกเพราะไม่นานนมที่ตั้งเต้าจะค่อยๆ ยุบลงไปเองค่ะ 6. สายสะดือ การมีสายสะดือให้เห็นไม่ใช่เรื่องแปลกขอทารกแรกเกิดค่ะ โดยสายสะดือของลูกรักที่มีลักษณะเป็นแท่งสีวุ้นขุ่นๆ จะค่อยๆ แห้งและหลุดไปเองช่วง 1-3 สัปดาห์หลังคลอด ซึ่งคุณแม่ควรใช้แอลกอฮอล์ 70 เปอร์เซ็นต์เช็ดทำความสะอาด และใส่ใจสังเกตความผิดปกติที่อาจเกิดขึ้น หากมีกลิ่นหรือเลือดซึมออกมาต้องพาลูกน้อยไปพบแพทย์ทันที 7. จิ๊มิและจุ๊ดจู๋ ลูกรักอาจมีจิ๊มิที่บวมเล็กน้อยหรือมีมูกขาวๆ ขับออกมาจากช่องคลอดเนื่องจากฮอร์โมนของคุณแม่ (เช่นเดียวกับกรณีนมตั้งเต้าและมีน้ำนมไหล) หรือลูกอัณฑะมักลงมาอยู่ในถุงอัณฑะเพียงข้างเดียว (ไม่นานลูกอัณฑะจะลงมาอยู่ในถุงทั้งสองข้างเอง) เหล่านี้เป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นกับวัยแรกเกิดค่ะ ไม่ตั้งกังวลไป ขอแค่คุณแม่ทำความสะอาดหลังจากที่เจ้าตัวเล็กขับถ่ายให้ถูกวิธีตามที่คุณหมอแนะนำก็พอแล้วค่ะ ลักษณะของอวัยวะทั้ง 7 ที่เรายกมานี้เป็นสิ่งปกติที่พบเจอในลูกรักวัยแรกเกิดนะคะ ซึ่งนอกจากนี้แล้วคุณพ่อคุณแม่ควรใส่ใจและหมั่นสังเกตอวัยวะอื่นๆ ของลูกอย่างละเอียดเพื่อติดตามพัฒนาการของเขา และควรพาลูกไปพบแพทย์ทันทีที่สงสัยว่ามีความผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกายของเขาค่ะ

ทารกแรกเกิดยังไม่สามารถดูแลตนเองได้ คุณพ่อคุณแม่จึงต้องใส่ใจคอยสังเกต และดูแลในเรื่องความปลอดภัยมากเป็นพิเศษทั้งเรื่องสุขภาพและพัฒนาการ แต่ก็มีหลายครั้งที่คุณพ่อคุณแม่อาจพลั้งเผลอทำบางสิ่งบางอย่างกับลูกน้อยโดยที่ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นไม่ควรทำ จะมีอะไรบ้างลองมาเช็กกันค่ะ 1. ให้ลูกกินอย่างอื่นนอกจากนมแม่ ทารกแรกคลอดควรได้รับอาหารหลักเพียงชนิดเดียวเท่านั้นซึ่งก็คือ นมแม่ เพราะกระเพาะอาหารและลำไส้เบบี้ตัวเล็กยังไม่พร้อมที่จะรับอาหารชนิดอื่น หากกินอาหารชนิดอื่นเข้าไปอาจทำให้ท้องเสียและป่วยได้ รอนิดนะคะเมื่อลูกอายุครบ 6 เดือนและระบบย่อยของลูกพร้อมแล้วค่อยให้กินอาหารเสริมค่ะ 2. ไม่ประคองคอเวลาอุ้ม ลูกน้อยวัยเบบี้ยังมีกระดูกหรือข้อต่อที่ไม่แข็งแรงนัก หรือจะเรียกว่าเปราะบางเลยก็ได้ แถมยังมีโอกาสบิดงอได้ง่าย ไม่สามารถทนต่อการรับแรงกระแทก กด ทับ ดึง หรือยื้อได้ โดยส่วนที่แตกหักบ่อยที่สุดคือกระดูกแขน ขา มือ เท้าและไหปลาร้า การอุ้มหรือเล่นกับลูกแต่ละครั้งคุณพ่อคุณแม่จึงต้องระมัดระวังช่วงข้อต่อและคอเป็นพิเศษค่ะ นอกจากนี้ควรจัดท่านอนสำหรับลูกรักให้นอนหงายโดยให้ลำตัว แขน และขาปล่อยสบายๆ ไม่ให้ส่วนใดทับหรือบิดงอ ไม่ต้องกังวลเรื่องศีรษะจะแบนค่ะ 3. จับลูกโยน สมองของลูกวัยขวบปีแรกยังพัฒนาไม่เต็มที่ เส้นเลือดมีโอกาสฉีกขาดได้ง่าย ประกอบกับน้ำในช่องสมองมากกว่าเนื้อสมอง ทำให้หากได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เช่น ถูกโยนกลางอากาศ เขย่า หรือโยกหัวอย่างรุนแรงอาจจะทำให้เกิดภาวะ Shaken Baby Syndrome (SBS) ที่เนื้อสมองไปกระทบกับกะโหลกศีรษะจนมีเลือดออกในสมอง จนส่งผลต่อพัฒนาการการเจริญเติบโตของลูกและอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้ค่ะ 4. ไม่ใช้ผลิตภัณฑ์สำหรับเด็ก ผิวหนังลูกน้อยวัยเบบี้นั้นบางใสจนสามารถมองเห็นเส้นเลือดข้างใน แถมยังไม่มีแบคทีเรียที่ช่วยป้องกันเชื้อโรคภายนอกได้เหมือนผู้ใหญ่ จึงบอบบางมีโอกาสแพ้ง่าย แถมยังเกิดแผลถลอกได้มากกว่าปกติด้วย ดังนั้น คุณพ่อคุณแม่ต้องสัมผัสและอุ้มลูกอย่างระมัดระวัง และควรเลือกใช้ผลิตภัณฑ์สำหรับเด็กและไม่มีสารตกค้างเพื่อป้องกันการระคายผิวลูกรักค่ะ 5. พาลูกเที่ยวนอกบ้าน ถือเป็นกิจกรรมยอดฮิตของทุกบ้านเลยก็ว่าได้นะคะ แต่คุณพ่อคุณแม่ต้องรู้ค่ะว่าภูมิคุ้มกันในร่างกายของลูกน้อยวัยเบบี้ยังทำงานไม่สมบูรณ์เต็มที่ อีกทั้งเขายังไม่ได้รับวัคซีนป้องกันโรคต่างๆ อย่างเหมาะสมมากพอ การพาเขาไปอยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยฝุ่นละออง มลพิษ เชื้อโรค เป็นการเสี่ยงที่ร่างกายจะเจ็บป่วยได้ง่าย ควรอยู่ในบ้านสร้างภูมิคุ้มกันให้แข็งแรงก่อนจะดีกว่าค่ะ เช็กกันแล้วใช่ไหมคะ มีข้อไหนที่คุณยังทำอยู่หรือเปล่า... ถ้ามี ปรับเปลี่ยนตอนนี้ยังไม่สายเพื่อสุขภาพร่างกายและพัฒนาการที่ดีของลูกรักนะคะ

พ่อแม่มือใหม่หลายครอบครัวมักมีอาการเครียดจากเสียงร้องไห้ของเจ้าตัวน้อยที่ร้องต่อเนื่องยาวนานนับชั่วโมงอย่างหาสาเหตุไม่ได้ แต่ผลการวิจัยล่าสุดที่เรานำมาฝากในครั้งนี้อาจทำให้คุณพ่อคุณแม่ได้คลายความกังวลลงได้บ้าง วารสารกุมารเวชศาสตร์ทารกในสหราชอาณาจักรตีพิมพ์การวิเคราะห์ของ meta-analysis ที่ชี้ให้เห็นว่า เด็กจากแทบทุกประเทศทั่วโลกที่อายุต่ำกว่า 3 เดือนมักร้องไห้หนักโดยไม่มีเหตุผล แม้คุณพ่อคุณแม่จะรับมือด้วยวิธีการแก้ปัญหาทั่วไปด้วยวิธีพื้นฐาน 2 วิธี อย่างการป้อนอาหาร และการเปลี่ยนผ้าอ้อม ก็ยังอาจไม่สามารถหยุดเสียงร้องได้เลย จากผลการวิจัยของ University of Warwick ได้ทำการศึกษาทารกกว่า 8,700 ราย พบว่าเด็กทารกเหล่านี้ร้องไห้หนักมาก เฉลี่ยประมาณ 2 ชั่วโมงต่อวัน ในช่วง 2 สัปดาห์แรก และร้องไห้เสียงดังมาก ในช่วง 6 สัปดาห์แรก แต่จะร้องน้อยลงเรื่อย ๆ ประมาณ 15 นาทีต่อวัน และลดลงเหลือ 10 นาทีต่อวัน จนหยุดร้องและไม่ร้องไห้โดยไร้เหตุผลในที่สุด ขณะที่ผลการวิจัยอื่นๆ ได้ให้ข้อสรุปในอีกแนวทางที่น่าเชื่อถือว่าที่มาของอาการร้องไห้ไม่หยุดนั้นมาจากลมในกระเพาะอาหารมากเกินไป ที่ทำให้เจ้าทารกตัวน้อยเกิดอาการปวดท้อง ท้องอืด ท้องเฟ้อ ซึ่งเป็นที่มาของความไม่สบายตัวจนต้องแผดเสียงอุแว้ออกมา และวิธีแก้อย่างหนึ่งที่กุมารแพทย์ส่วนใหญ่ให้การแนะนำเพื่อหยุดอาการเหล่านี้ คือการให้เด็กได้ดื่มนมแม่ ซึ่งไม่เพียงจะมีประโยชน์ต่อพัฒนาการของเจ้าตัวน้อยแล้ว ยังทำให้ย่อยง่าย และไม่เกิดลมในกระเพาะจนเป็นที่มาของอาการปวดท้อง อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเหตุผลจะเกิดขึ้นจากอะไรก็ตาม อาการร้องจะมากหรือน้อยแค่ไหน สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ทำได้คือการใจเย็น และหาวิธีข้ามพ้นสถานการณ์นี้ด้วยวิธีต่างๆ ดังนี้... สัมผัสลูกน้อยอย่างแผ่วเบา โอบกอดให้เขารู้สึกถึงความรัก ความอบอุ่น และความสบายอกสบายใจที่คุณพ่อคุณแม่มีให้ แก้ไขอาการจากสาเหตุพื้นฐาน คือ ความหิว ความหนาว ความร้อน หรือสภาพแวดล้อมที่อาจกระตุ้นให้ลูกน้อยเกิดความระคายเคือง ทำให้ทารกเรอหลังดูดนม ลองเปิดเครื่องดูดฝุ่น หรือไดร์เป่าผมให้ทารกได้ยิน เนื่องจากเป็นการเลียนแบบเสียงที่ทารกได้ยินขณะอยู่ในครรภ์ มีส่วนช่วยให้ผ่อนคลาย ข้อควรระวัง... เมื่อลูกร้องไห้ ไม่ว่าผลการวิจัยจะออกมาเช่นไร แต่คุณพ่อคุณแม่ก็อย่าเพิ่งวางใจว่าข้อมูลเหล่านี้จะเป็นสูตรสำเร็จที่สามารถการันตีอาการว่าลูกน้อยของคุณจะเป็นเช่นนั้น และคุณพ่อคุณแม่ควรหมั่นสังเกตอาการอื่นข้างเคียงว่าลูกเกิดอาการต่างๆ เหล่านี้หรือไม่ เพราะอาการเหล่านี้บ่งบอกถึงความเจ็บป่วยทางกายที่ลูกควรต้องไปพบแพทย์ 1. เสียงร้องไห้ฟังดูแปลกกว่าที่เคย 2. น้ำหนักน้อย ทารกดูตัวเล็กกว่าที่ควรเป็น 3. ท้องเสีย อาเจียน หรือท้องผูก หรือมีเลือดปนออกมาพร้อมกับการขับถ่าย 4. ไม่ดูดนม หรือดูดน้อยมาก 5. มีไข้ หรือมีผื่นขึ้นตามตัว อย่าลืมนะคะ การดูแลลูกน้อยให้มีสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ดี คุณพ่อคุณแม่ต้องใช้สิ่งสำคัญคือ สติและการหมั่นสังเกตอยู่เสมอ ง่ายๆ เพียงเท่านี้ก็ช่วยให้ลูกน้อยมีสุขภาพดี คุณพ่อคุณแม่มีความสุขได้ไม่ยากเลยค่ะ

ทารกแรกเกิดที่เพิ่งออกมารู้จักกับคุณพ่อคุณแม่ ไม่เพียงแค่ตัวเล็ก แต่ร่างกายของลูกน้อยยังบอบบางและต้องการการดูและทะนุถนอมเป็นพิเศษด้วย โดยเฉพาะ “กระหม่อม” กระหม่อมคืออะไรเรามาทำความรู้จักกัน “กระหม่อม” เจ้าตัวน้อย กระหม่อมเป็นส่วนของกะโหลกศีรษะที่สูงที่สุดลงมาในแนวกลางใกล้หน้าผาก เป็นส่วนที่ยังเชื่อมต่อกันไม่สนิท จนเกิดเป็นช่องว่าง ๆ นิ่ม ๆ บนศีรษะ กดแล้วบุ๋ม มีอยู่ 2 ตำแหน่ง คือ “กระหม่อมหน้า” เป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน และ “กระหม่อมหลัง” เป็นรูปสามเหลี่ยม ซึ่งมีขนาดเล็กกว่า ในวัยแรกเกิดกะโหลกส่วนนี้ยังไม่เป็นกระดูกแข็งนี้ เป็นเพียงเนื้อเยื่อปิดอยู่ จึงต้องระมัดระวังมากเป็นพิเศษไม่ให้ถูกกระแทก หรือสัมผัสร้อนจัดเย็นจัด แต่ไม่ได้หมายความว่าระหว่างที่กระหม่อมยังไม่ปิดคุณแม่จะสัมผัสกระหม่อมลูกไม่ได้ เพียงแต่ต้องระวังไม่กดหรือกระทบแรง ๆ และควรหมั่นสัมผัสเพื่อตรวจกระหม่อมด้วย หากพบว่าบุ๋มลงไปมาก ลูกมีอาการซึม ไม่เล่น ไม่ร่าเริง ดวงตาโหลลึก ลูกน้อยอาจมีภาวะขาดน้ำรุนแรง หรือถ้าพบว่ากระหม่อมโป่งพอง ไม่เต้นตุบ ๆ ไปตามจังหวะการเต้นของชีพจร แสดงว่าลูกอาจมีปัญหาเกี่ยวกับสมอง ควรพาไปพบคุณหมอโดยด่วน ซึ่งกระหม่อมหน้าของทารกจะปิดเมื่ออายุประมาณ 1 ปี-1 ปีครึ่ง ส่วนกระหม่อมหลังจะปิดเมื่ออายุประมาณ 6 เดือน “ศีรษะ” กับ “สมอง” ของลูกรัก ส่วน “ศีรษะ” ของเจ้าตัวเล็กนอกจากกระหม่อมแล้วยังหมายรวมไปถึง ใบหน้า ตา หู จมูก ปาก สมองที่อยู่ภายในกะโหลกศีรษะ และกะโหลกศีรษะซึ่งประกอบด้วยกระดูกหลายชิ้น ซึ่งเชื่อมกันสนิทก็ย่างเข้าสู่วัยเด็กโตและผู้ใหญ่ ซึ่งกะโหลกศีรษะนี้ทำหน้าที่ปกป้องไม่ให้สมองได้รับการกระทบกระเทือนด้วย ดังนั้น จึงต้องดูแลศีรษะของทารกแรกเกิดให้ดี ส่วนการจะรู้ได้ว่าศีรษะของลูกเป็นปกติดีหรือไม่ ต้องพิจารณาจากขนาดเส้นรอบศีรษะ ขนาดปกติของเส้นรอบวงศีรษะเด็กแรกเกิดจะยาวประมาณ 35 เซนติเมตร และจะขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วง 6 เดือนแรกประมาณเดือนละ 1.5 เซนติเมตร เท่ากับเส้นรอบศีรษะของลูกจะเพิ่มเป็น 47 เซนติเมตร จาก 35 เซนติเมตร ในช่วงขวบปีแรก และเส้นรอบศีรษะปกติ จะอยู่ระหว่าง 45-47 เซนติเมตร คุณแม่จะพบว่าทุกครั้งที่พาลูกไปพบคุณหมอเพื่อตรวจสุขภาพ คุณหมอมักวัดเส้นรอบศีรษะทุกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงขวบปีแรก การวัดเส้นรอบศีรษะของลูก จะบอกได้ว่า การเจริญเติบโตของสมองอยู่ในเกณฑ์ปกติหรือไม่ ซึ่งโดยทั่วไปคุณหมอจะวัดเส้นรอบศีรษะเป็นประจำในช่วงแรก คือ ทุกครั้งที่มารับการตรวจสุขภาพตั้งแต่ช่วงแรกเกิด อายุ 1 เดือน 2 เดือน 4 เดือน 6 เดือน 9 เดือน 12 เดือน เพื่อดูว่าสมองและกะโหลกศีรษะเติบโตไปตามปกติหรือไม่ หากกะโหลกศีรษะมีความผิดปกติ กระดูกชิ้นต่างๆ ของกะโหลกติดกันเร็วเกินไป หรือลูกขาดสารอาหาร หรือสมอง หรือได้รับความกระทบกระเทือนในช่วงวัยขวบปีแรก สมองย่อมเจริญเติบโตไม่ดี กะโหลกศีรษะจะเล็กกว่าธรรมดา การวัดเส้นรอบศีรษะประมาณ 2-3 เดือนต่อครั้งในขวบปีแรก และวัดทุกครึ่งปีไปจนถึงอายุราว 6 ปี จะช่วยให้ตรวจพบความผิดปกติได้เร็ว และให้การดูแลรักษาได้ทันท่วงที เมื่อรู้แบบนี้ การดูแลกระหม่อมบางๆ ให้ทูนหัวตัวน้อยของคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปค่ะ

เด็กแต่ละคนนั้นมีลักษณะนิสัยและธรรมชาติการนอนที่แตกต่างกันค่ะ แต่ส่วนใหญ่แล้ว “วัยเบบี้” จะนอนหลับสั้นๆ ประมาณ 3-4 ชั่วโมงต่อครั้งในแต่ละวัน และมีสไตล์การนอนเฉพาะวัยเสียด้วย เช่น นอนงีบแบบแมว ตื่นเร็ว ตื่นง่าย แต่นอนยาก เหล่านี้ถือเป็นเรื่องปกติของวัยทารกซึ่งคุณพ่อคุณแม่ควรทำความเข้าใจไว้ค่ะ 1. งีบแบบเจ้าเหมียว บางครั้งวัยลูกน้อยวัยทารกจะใช้เวลานอนแค่สั้นๆ ครั้งละประมาณ 30-45 นาที ซึ่งหากเขานอนบ่อยๆ ครั้งละสั้นๆ จะตื่นได้นานประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งถึง 2 ชั่วโมงก็จะถึงเวลาหลับครั้งต่อไป ดังนั้น หากต้องการฝึกให้ลูกนอนเป็นเวลามากขึ้นคุณพ่อคุณแม่อาจต้องใช้วิธีปลุกเขาให้ตื่นในตอนเช้าเวลาเดียวกันทุกวัน และพยายามให้ลูกน้อยนอนหลับครั้งต่อไปในอีก 2 ชั่วโมงถัดไป ที่สำคัญคือไม่ต้องรอให้เขาง่วงจึงพาเข้านอนเพราะทารกส่วนใหญ่มักเพลียและอยากงีบหลับก่อนแสดงอาการง่วงให้คุณพ่อคุณแม่เห็นอยู่แล้วค่ะ 2. นอนหลับยาก บ่อยครั้งค่ะที่คุณพ่อคุณแม่พบว่าเจ้าตัวน้อยนอนหลับยากมาก ทนหาวหวอดๆ ดีกว่าจะยอมหลับปุ๋ย แถมส่วนใหญ่ยังไม่ยอมนอนบนที่นอนของตัวเอง หลับไม่เป็นเวลา แต่กลับไปโงกเงกบนคาร์ซีท เก้าอี้โยก หรือในเวลาที่ไม่ควรหลับ สาเหตุการนอนหลับยากส่วนใหญ่เกิดจากคุณพ่อคุณแม่สร้างเงื่อนไขในการนอนหลับตั้งแต่แรก เช่น ต้องอุ้มลูกโยกไปมาทุกครั้งก่อนเขาหลับ ลูกจึงจดจำและติดเป็นนิสัยค่ะ ดังนั้น ลองปรับให้ลูกนอนหลับในที่ของตัวเองโดยใช้ตุ๊กตาตัวโปรดเป็นเครื่องมือในการล่อหลอกดูสิคะ ไม่นานเจ้าตัวเล็กจะพ่ายแพ้ให้ที่นอนอุ่นๆ เองค่ะ 3. ตื่นง่าย ทารกน้อยบางคนไม่มีปัญหาในการหลับแต่กลับรู้สึกตัวตื่นง่ายมาก แม้กระทั่งเสียงทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ ของคุณแม่ก็สามารถปลุกเขาให้ตื่นได้แล้ว ซึ่งโดยปกติลูกรักวัยทารกมักจะรู้สึกตัวตื่นสั้นๆ ไม่กี่นาทีระหว่างที่นอนหลับแล้วสามารถหลับต่อได้เอง โดยคุณพ่อคุณแม่ควรเปิดโอกาสให้ลูกได้เรียนรู้ที่จะหลับต่อไป ไม่ควรเข้าไปโอ๋ลูกหรืออุ้มขึ้นมาทันที แต่ให้จัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อให้ลูกนอนหลับได้ลึก เช่น ห้องนอนที่มืดสนิท อุณหภูมิพอเหมาะ และมีเสียงเพลงบรรเลงเบาๆ เป็นตัวช่วยป้องกันเสียงดังรบกวนจากภายนอกนะคะ 4. ตื่นก่อนไก่โห่ เบบี้บางคนสามารถนอนหลับได้ยาวตลอดคืนแต่กลับตื่นเช้ามาก จนบางครั้งคุณพ่อคุณแม่ก็รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องตื่นแต่เช้าพร้อมกับเจ้าตัวเล็ก ดังนั้น หากอยากให้ลูกตื่นสายขึ้นลองพาลูกเข้านอนช้ากว่าปกติสัก 15-30 นาที หรือทำเสมือนว่าการตื่นของเขาเป็นการตื่นมากลางดึกที่ไฟในห้องยังมืดสลัว จากนั้นคุณพ่อคุณแม่จึงพยายามกล่อมให้ลูกหลับต่ออีกสักพักก็ได้ค่ะ การเข้าใจธรรมชาติการนอนโดยปกติของลูกวัยทารกรวมถึงลักษณะการนอนแบบเฉพาะตัวของเขา จะช่วยไว้คุณพ่อคุณแม่จัดการกับพฤติกรรมการนอนของลูกได้อย่างเหมาะสม เพื่อให้ลูกมีสมดุลการนอนที่มีคุณภาพ ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอเพื่อพัฒนาการที่ดีต่อไปค่ะ